دانش صنعت
لوله های فولادی ضد زنگ آستنیتی صنعتی چگونه تولید می شوند؟
لوله های استنلس استیل آستنیتی صنعتی به دلیل مقاومت در برابر خوردگی عالی و استحکام بالا معمولاً در کاربردهای مختلف استفاده می شود. فرآیند تولید این لوله ها شامل چندین مرحله کلیدی است که در زیر به آنها اشاره خواهم کرد:
انتخاب مواد اولیه: این فرآیند با انتخاب مواد خام با کیفیت بالا، معمولاً آلیاژهای فولاد ضد زنگ با سطوح بالای کروم و نیکل آغاز می شود. رایج ترین گریدهای مورد استفاده برای لوله های فولادی زنگ نزن آستنیتی 304 و 316 می باشد.
ذوب و ریخته گری: مواد اولیه انتخاب شده در کوره های قوس الکتریکی یا کوره های القایی ذوب می شوند. سپس فلز مذاب به شکل بیلت ها یا شمش هایی با اندازه ها و شکل های خاص ریخته می شود.
نورد گرم: بیلتهای ریختهگری شده گرم میشوند و سپس از یک سری آسیاب نورد عبور میکنند تا سطح مقطع آنها کاهش یابد و به نوارهای طولانی و پیوستهای که به عنوان کلاف نورد گرم شناخته میشوند، شکل دهند. این فرآیند نورد گرم به بهبود خواص مکانیکی و رفع هرگونه نقص در مواد کمک می کند.
آنیل کردن: کویل های نورد گرم ممکن است تحت یک فرآیند بازپخت قرار گیرند، که شامل گرم کردن کویل ها تا دمای خاص و نگه داشتن آنها در آن دما برای مدت معینی برای کاهش تنش های داخلی و بهبود شکل پذیری است.
نورد سرد: کلاف های آنیل شده به صورت سرد نورد می شوند تا به ابعاد و سطح مورد نظر دست یابند. این فرآیند شامل عبور سیم پیچ ها از چند مجموعه غلتک در دمای اتاق است تا ضخامت آنها کاهش یابد.
جوشکاری: در بسیاری از موارد، کویل های نورد سرد به یکدیگر جوش داده می شوند تا طول های بیشتری تشکیل دهند. جوشکاری را می توان با استفاده از روش های مختلفی مانند جوشکاری TIG (گاز بی اثر تنگستن) یا جوش القایی با فرکانس بالا، بسته به کاربرد خاص و اندازه لوله انجام داد.
عملیات حرارتی: پس از جوشکاری، لولهها ممکن است تحت فرآیندهای عملیات حرارتی مانند بازپخت محلول یا بازپخت تنشزدایی قرار گیرند تا ریزساختار مواد بازسازی شود و هر گونه نقص مرتبط با جوش برطرف شود.
طراحی سرد (اختیاری): برای برخی از کاربردهایی که به ابعاد دقیق و سطح صافتر نیاز دارند، لولهها ممکن است تحت فرآیند کشیدن سرد قرار گیرند. این فرآیند شامل کشیدن لوله از طریق یک سری قالب ها برای رسیدن به ابعاد نهایی مطلوب است.
تکمیل و بازرسی: لوله ها سپس تحت فرآیندهای تکمیلی مختلفی از جمله پرداخت و ترشی قرار می گیرند تا سطح خود را بهبود بخشند و ناخالصی ها را از بین ببرند. پس از اتمام، لوله ها تحت بازرسی های دقیق قرار می گیرند تا از مطابقت با مشخصات و استانداردهای کیفی مورد نیاز اطمینان حاصل شود.
علامت گذاری و بسته بندی: در نهایت، لوله ها با اطلاعات ضروری مانند درجه، اندازه و شماره حرارت برای اهداف شناسایی علامت گذاری می شوند. سپس آنها را برای حمل و توزیع به دقت بسته بندی می کنند.
تمیز کردن قبل و بعد از جوشکاری: قبل از جوشکاری، تمیز کردن کامل لوله های فولادی ضد زنگ برای حذف هرگونه آلودگی، گریس، روغن یا کثیفی ضروری است. پس از جوشکاری، ناحیه جوش باید دوباره تمیز شود تا از آلودگی جلوگیری شود و بهترین مقاومت در برابر خوردگی تضمین شود.
انتخاب مواد پرکننده: مواد پرکننده مناسب را انتخاب کنید که با ترکیب فلز پایه مطابقت داشته باشد یا نزدیک به آن باشد تا از اتصال سازگار اطمینان حاصل شود. فلزات پرکننده رایج برای فولادهای زنگ نزن آستنیتی شامل ER308، ER316 یا گریدهای مشابه است.
تکنیک جوشکاری: از تکنیک های جوشکاری مناسب مانند جوشکاری TIG (گاز بی اثر تنگستن) یا جوشکاری MIG (گاز خنثی فلزی) برای به حداقل رساندن خطر نقص و اطمینان از کیفیت خوب جوش استفاده کنید. فولادهای زنگ نزن آستنیتی مستعد ترک خوردگی داغ هستند، بنابراین پارامترها و تکنیک های جوشکاری مناسب بسیار مهم هستند.
ورودی گرما: حرارت ورودی را در حین جوشکاری کنترل کنید تا از گرم شدن بیش از حد مواد جلوگیری کنید، که می تواند منجر به اعوجاج، کاهش مقاومت در برابر خوردگی یا تغییرات متالورژیکی در فلز پایه شود.
طراحی اتصال: طراحی اتصال باید به دقت مورد توجه قرار گیرد تا از استحکام مکانیکی جوش اطمینان حاصل شود و مناطق تمرکز تنش به حداقل برسد. اریب و آماده سازی مناسب لبه مهم است.